Bydgoszcz .pdf

Bydgoszcz, 30 lipca 2015r.

Szanowny Panie Ministrze !

W związku z procedowaniem projektu ustawy o związkach metropolitalnych, nad którym obecnie pracuje
Komisja Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej (STR) przedkładam niniejszym krótkie stanowisko
obywatelskie w przedmiocie tworzenia związków metropolitalnych.
Zgodnie z art. 4 projektowanej ustawy związki mają być tworzone w drodze rozporządzenia wydanego przez
Radę Ministrów. Związek może być utworzony, jeśli:



obejmuje on obszar zamieszkały przez co najmniej 500 000 mieszkańców,
w jego skład wchodzi miasto na prawach powiatu, będące siedzibą wojewody lub sejmiku
województwa.

Z powyższego wynika, że zasadą mają być kryteria dotyczące wielkości obszaru, na który naturalnie wpływa
wielkość tzw. miasta centralnego związku metropolitalnego, oraz status administracyjny tego miasta. Innymi
słowy związki metropolitalne z zasady mają dotyczyć stolic województw, o ile wraz z gminami satelickimi
tworzą zintegrowany obszar zamieszkany przez minimum 500 000 mieszkańców. Takie rozwiązanie umożliwia
de facto utworzenie związków metropolitalnych przez następujące miasta: Warszawa, Kraków, Łódź, Wrocław,
Poznań, Gdańsk-Sopot-Gdynia, Szczecin, Bydgoszcz, Lublin i Katowice. Przyjęcie wskazanych kryteriów wydaje
się uzasadnione i uwzględniające podstawową zasadę samorządu terytorialnego, tj. prawo społeczności
lokalnych do samostanowienia.
Jednakże w toku prac nad projektem ustawy dodany został ust. 3 artykułu 4 o treści:
Jeżeli w województwie, na obszarze którego ma zostać utworzony związek metropolitalny siedziby
wojewody i sejmiku województwa są w różnych miastach na prawach powiatu, związek metropolitalny może
zostać utworzony jeżeli w jego skład wchodzą obydwa te miasta.
Zapis ten odnosić się może wyłącznie do dwóch województw, tj. kujawsko-pomorskiego (siedziba wojewody:
Bydgoszcz, siedziba sejmiku: Toruń) oraz lubuskiego (siedziba wojewody: Gorzów Wlkp., siedziba sejmiku:
Zielona Góra), z tymże w związku z ww. kryteriami w rzeczywistości dotyczy wyłącznie województwa kujawskopomorskiego. Już na tym etapie interpretacji tego przepisu uwidacznia się jego „sztuczność”, tj. wprowadzono
mechanizm ustawowy dotyczący wyłącznie dwóch miast – Bydgoszczy i Torunia. Dalej, należy wskazać, że takie
postawienie sprawy prowadzi do zaprzeczenia idei samostanowienia samorządów o swojej sytuacji prawnej.
Oczekiwanym jest wprowadzenie przedmiotowej ustawy, aby stała się ona jednym z instrumentów dla rozwoju
największych polskich miast, lecz musi ta ustawa uwzględniać podstawowe zasady dotyczące samorządów,
której ze swej istoty powinni działać w jak największej autonomii, tj. ustawy powinny umożliwiać
podejmowanie określonych działań, a nie je narzucać, tym bardziej wyłącznie wybiórczo.
Brak jest uzasadnienia dlaczego akurat Bydgoszcz i Toruń mają mieć narzucony ustawą związek metropolitalny
w ten sposób, że „albo razem, albo wcale”. Pożądane jest, aby kryteria dotyczące siedziby wojewody lub
sejmiku oraz liczby mieszkańców dotyczyły również Bydgoszczy i Torunia. Innymi słowy Bydgoszcz i Toruń
powinny mieć możliwość, tak jak inne miasta, utworzenia własnych związków metropolitalnych, o ile spełniają
podstawowe dwa kryteria. Różnicowanie Bydgoszczy i Torunia w stosunku do innych miast wydaje się wręcz
niekonstytucyjne, albowiem wprowadza nierówność społeczności lokalnych, tym bardziej, że mocno
artykułowana jest wola miasta Bydgoszczy do utworzenia własnego związku metropolitalnego, co nie wyklucza
rozważenia współdziałania z miastem Toruniem, o ile będzie taka wola obu stron.
Mając to na uwadze, proszę o ujednolicenie zapisów ustawy dla wszystkich społeczności lokalnych (miast), tak
by każdy samorząd mógł decydować jak najbardziej autonomicznie.