miłość narzeczeńska (PDF)

Miłość narzeczeńska
Zasada naczelna: ma ona przygotować dwie osoby do małżeństwa.


Miłość narzeczonych ma służyć wzajemnemu doskonaleniu się, co jest niczym innym
jak czynieniem dobra drugiej osobie. Dlatego narzeczeni powinni doskonalić się w
szczerej wzajemnej przyjaźni, poprzez współpracę przy zdobywaniu cnót i
samowychowanie.



Narzeczeństwo jest okresem wzajemnego wychowania, umacniania swej woli
(głównie poprzez wstrzemięźliwość). Narzeczeni mają obowiązek unikać wszelkiej
poufałości: nieskromnych spojrzeń, dotyków, rozmów itd.



Jeśli miłość nie służy celowi narzeczeństwa (czyli przygotowaniu do małżeństwa),
ponieważ pomiędzy tymi dwiema osobami małżeństwo jest niemożliwe, wówczas tę
rodzącą się miłość trzeba wyrwać z serca. Trzeba ją wyrwać również z serca drugiej
osoby, przemienić ją w miłość koleżeńską.



Trzeba zbadać, czy można zawrzeć związek małżeński z osobą, do której budzi się
miłość. Zbadać to, co jest decydujące i trwałe: sumienność, roztropność, wytrwałość,
opanowanie, wolność od nałogów, skromność, religijność itd.



Przy wyborze należy koniecznie kierować się przymiotami moralnymi, pięknem
wewnętrznym. Zewnętrzne piękno ma wartość, jeśli towarzyszy mu piękno
wewnętrzne.



Należy zasięgnąć rady osób bezstronnych, znających tę drugą osobę, do której budzi
się miłość – uczucie zaślepia!



Trzeba też zwrócić uwagę na istnienie różnic religijnych lub światopoglądowych,
gdyż są to WAŻNE PRZESZKODY (wprawdzie nie kanoniczne, ale płynące ze
zdrowego rozsądku) do zawarcia związku małżeńskiego. Przeszkodą mogą być
choroby fizyczne bądź psychiczne, wady. Jeśli osoba nie pracuje nad sobą już teraz, to
nie należy słuchać obietnic, że zrobi to jutro.



Jeśli

druga

osoba

nie

ma

zalet

potrzebnych

trzeba wykorzenić uczucie miłości albo

do

małżeństwa,

wówczas

hamować je, dopóki tych zalet

nie rozwinie lub nie zdobędzie się pewności, że pod wpływem podjętej
pracy

je

światopoglądu,

osiągnie.

Ma

religijności

to
itp.

również
Jeśli

ta

zastosowanie
osoba

posiada

do

różnicy

wspomniane

wyżej
tylko
jest

cechy

charakteru

zagubiona
otwarta

małżeństwo

religijnie
na

będzie

i,

będąc
(np.

argumenty,
udane

–

formalnie

ma

nastawienie

wówczas
wtedy

katoliczką/katolikiem,

istnieje

wystarczy

liberalne),
wielka
trochę

ale

jest
szuka,

szansa,

że

poczekać,

by

sprawdzić, jak się sprawa rozwija.


Jeśli nie posiada się środków materialnych wystarczających do utrzymania rodziny,
wówczas należy hamować uczucie (żeby nie zaślepiło) i nie pozwalać sobie na zbytnią
poufałość (żeby nie doszło do czegoś, co jest dozwolone tylko w małżeństwie).



Jest niegodziwością, podłością, wręcz zbrodnią, jeśli dopuszcza się do rozbudzenia
uczucia miłości u siebie i u drugiej osoby, a nie chce się tego uczucia oprzeć na
trwalszej, duchowej miłości. Trudno jest wyrwać powstałe uczucie, więc rozbudzać je
świadomie, nie chcąc pracować nad nim, by stało się trwalsze, jest świadomym
ranieniem bliźniego oraz samego siebie. A ponadto takie uczucie może być wielkim
żywiołem, który prowadzi do różnych grzechów.



Nie wolno ani bezpośrednio, ani pośrednio zdradzać swego uczucia miłości osobie
ukochanej, ani też robić jej żadnych obietnic co do przyszłego małżeństwa, jeśli:
o nie jest się pewnym trwałości oraz godziwości swego uczucia (czy jest to
miłość na dobre i złe, czy nie wkradł się egoizm itd.)
o nie jest się pewnym, czy osoba ukochana może zawrzeć związek małżeński
(czy jest wolna, czy już w kimś zakochana, czy posiada wyżej wspomniane
zalety do małżeństwa itd.)



Jeśli wyjawiłoby się uczucie osobie niewłaściwej, wówczas mogłoby być to zarówno
dla niej, jak i dla osoby wyjawiającej bolesne, prowadzić do zawodu, wprowadzać
zamęt (np. u osoby już zajętej).



Jeśli jest to właściwa osoba, ma się pewność (choć jeszcze nie na 100%), powinno się
zawrzeć zaręczyny. Chronią one od plotek, potęgują również miłość wzajemną, dają
nową motywację, nadają związkowi powagę.