Asimov Isaac Kinec vicnosti (PDF)

«Dnipro»
Kyjiv — 1990
Do knyžky vybranych tvoriv vidomoho amerykanśkoho fantasta (nar. 1920) vvijšly
roman «Kineć Vičnosti», cykl opovidań «Ja, robot», a takož opovidannia iz knyžok «Marsiänśkyj šliach», «Devjať zavtra» ta inšych zbirok. Dejaki opovidannia napysano v humorystyčnomu kliuči.

Perekladeno za vydanniamy: Isaac Asimov. The End of Eternity. Fawcett Crest. New York, 1955.
The Martian Way and other Fiction Stories. Dennis Dobson. London, 1964. Nine Tomorrows. Fawcett
Crest. New York, 1950.

1

Endriu Charlan uvijšov u kapsulu. Vona bula ideaľno kruhla j mistylasia vseredyni vertykaľnoji šachty z nečastych vuźkych štab, jaki ščiľno obliahaly kapsulu j ťmiano poblyskuvaly
v neprozirnomu serpanku za šisť futiv nad holovoju Charlana. Vin uvimknuv puľt upravlinnia
j plavno natys na puskovyj važiľ.
Kapsula ne zvoruchnulasia.
Charlan na inše j ne spodivavsia. Vin znav, ščo kapsula j ne povynna bula ruchatysia —
ni vhoru, ni vnyz, ni livoruč, ni pravoruč, ni vpered, ni nazad. Odnak promižky miž štabamy
movby roztanuly, peretvorylysia na siru pelenu, choč i tverdu na dotyk, ale vse-taky nemateriäľnu. Charlan vidčuv cholodok u šlunku, lehke zapamoročennia j za cymy oznakamy zbahnuv, ščo kapsula razom z nym i vsim svojim sporiadženniam strimko mčyť u majbutnie kriź
Vičnisť.
Vin uvijšov u kapsulu v 575-mu Storičči, kudy dva roky tomu joho pryznačyly na robotu.
Dosi 575-e Storiččia bulo najviddalenišoju točkoju majbutnioho, do jakoji jomu dovodylosia
podorožuvaty. Teper vin priamuje v 2456-e Storiččia.
Za zvyčajnych obstavyn vin prosto ne poviryv by, ščo take možlyve. Joho ridne 95-e Storiččia zalyšylosia daleko v mynulomu. To bulo Storiččia patriärchaľnych zvyčajiv, u jakomu
suvoro zaboronialasia atomna energija, derevo vykorystovuvalosia jak budiveľnyj materiäl, a
riznomanitni napoji eksportuvalysia v najblyžči Storiččia v obmin na nasinnia koniušyny.
Choča Charlan ne buv u 95-mu Storičči vidtodi jak u svoji pjatnadciať rokiv stav Učnem i
projšov speciäľnu pidhotovku, joho ne polyšala tuha za ridnoju «domivkoju». Miž 95-m Storiččiam, u jakomu vin narodyvsia, i 2456-m proliahlo majže dvisti sorok tysiač rokiv, a ce
neabyjaka vidstań naviť dlia zahartovanoho Vičnoho.
Atož, za zvyčajnych obstavyn take zdalosia b nejmovirnym.
Odnak teper u Charlana buv ne toj nastrij, ščob udavatysia do abstraktnych rozumuvań.
Perfostričky nemov považčaly v kyšeniach, a plany kamenem naliahly na serce. Dumky Charlana skuvav strach, dušu polonyly tryvoha j zbentežennia.
Ruky sami potiahlysia do puľta upravlinnia, vidtak kapsula zupynylasia v potribnomu
Storičči.
Dyvno, ščo Technik mih vidčuvaty tryvohu j chvyliuvannia. Charlan zhadav slova Nastavnyka Jarrou: «Spokij dlia Technika — ponad use. Zdijsniuvana nym Zmina Reaľnosti
može vidbytysia na doliach pjatdesiaty miľjardiv liudej. Miľjon, a to j biľše z-pomiž nych možuť tak zminytysia, ščo jich dovedeťsia spryjmaty jak zovsim novi osobystosti. Za cych umov
emocijnyj charakter staje pereškodoju».
Namahajučyś vykynuty z pamjati suchyj holos Nastavnyka, Charlan rizko motnuv holovoju. Todi vin i hadky ne mav, ščo stane talanovytym Technikom. I vse-taky vin chvyliuvavsia.
Ne za vsich pjatdesiat miľjardiv liudej, ni. Čoho raptom joho majuť chvyliuvaty doli pjatdesiaty miľjardiv žyteliv Času? Lyše odna liudyna isnuvala dlia nioho v usich Storiččiach. Odnaodnisińka.
Charlan pomityv, ščo kapsula zupynylaś, ale vin na jakuś chvyliu zatrymavsia v nij, aby
1 © Ukrajinśkyj pereklad. D.K.Hryciuk, 1990.

zibraty dumky, opanuvaty sebe, jak i naležyť Technikovi, i vyjšov nazovni. Kapsula, ščo jiji vin
pokynuv, jasna rič, bula vže ne ta, v jaku vin uvijšov, — vona teper skladalasia z inšych atomiv.
Jak i vsich Vičnych, ce ne turbuvalo Charlana. To tiľky Učni j novoprybuľci do Vičnosti vbačajuť u podoroži v Časi ščoś mistyčne.
Vin znovu zupynyvsia bilia bezmežno tonkoji zavisy, jaka ne bula ni Prostorom, ni Časom i viddiliala joho zaraz jak vid Vičnosti, tak i vid zvyčajnoho Času.
Po toj bik zavisy ležav zovsim nevidomyj jomu Sektor Vičnosti. Zvyčajno, vin deščo znav
pro cej Sektor iz Časovoho Dovidnyka. Ta Dovidnyk ne zaminyť osobystoho vražennia, i Charlan vnutrišnio hotuvavsia do buď-jakych pryhod ta nespodivanok.
Vin nastrojiv prylady upravlinnia na vchid u Vičnisť (rič zovsim prosta, nabahato skladniše bulo uvijty v Čas) i stupyv krok upered, kriź zavisu. Naraz slipuče svitlo vdarylo v oči, vin
mymovoli prymružyvsia i prykryv poviky doloniamy.
Pered nym stojav jakyjś čolovik. Spočatku Charlan, osliplenyj jaskravym svitlom, pobačyv tiľky nevyrazni obrysy joho oblyččia.
— Ja Sociölog Kantor Voj, — skazav neznajomyj. — A vy, zdajeťsia, Technik Charlan?
Charlan kyvnuv holovoju.
— Pobyj joho Čas! — vyhuknuv vin. — Nevže cia iliuminacija ne vymykajeťsia?
— Vy majete na uvazi molekuliarni plivky? — poblažlyvym tonom zapytav Kantor Voj,
ohledivšyś dovkola.
— Atož, — rozdratovano vidpoviv Charlan.
Dovidnyk zhaduvav pro nych, ale ničoho ne povidomliav pro ce skažene svitlo.
Charlan rozumiv, ščo joho rozdratuvannia maje svoji pryčyny. U 2456-mu Storičči, jak
i v biľšosti inšych Časiv, cyvilizacija gruntuvalasia na vykorystanni rečovyny. Otže, z samoho
počatku Charlan mav pidstavy spodivatysia na schožisť cioho Storiččia z uže znajomym jomu
svitom. Tut možna bulo ne bojatysia zustrity nezrozumili (dlia liudyny, jaka narodylasia v
materiäľnomu storičči) energetyčni zavychrennia 300-ho abo sylovi polia 600-ho. U 2456mu Storičči z rečovyny vyhotovlialosia vse — vid stin do cviachiv.
Zrozumilo, ščo rečovyna vid rečovyny riznyťsia, choča liudyna z energetyčnoho Storiččia,
mabuť, ne pohodylasia b iz cym tverdženniam. Bo dlia neji buď-jaka rečovyna bula čymoś
hrubym, važkym i varvarśkym. Ale Charlan narodyvsia u materiäľnomu Storičči j dlia nioho
rečovyna — ce derevo, metal (lehkyj čy važkyj), plastyk, sylikat, beton, škira toščo.
Ale ščob rečovyna skladalasia iz samych dzerkal!
Otake bulo joho perše vražennia vid 2456-ho. Kožna poverchnia siajala, viddzerkaliujučy svitlo. Stvoriuvalasia iliuzija suciľnoji dzerkaľnoji hladini. Kudy ne hliań, skriź vydnilysia
čyslenni vidobražennia Sociöloga Voja, samoho Charlana i vsioho, ščo bulo dovkola. Efekt
molekuliarnych plivok! Vid cijeji strokatoji plutanyny až nudylo.
— Darujte, — skazav Voj, — ale takyj vže zvyčaj Storiččia, a naš Sektor namahajeťsia
zapozyčyty vse, ščo praktyčne. Ne chvyliujtesia, nezabarom i vy zvyknete.
Voj švydko pidijšov do puľta, nastupajučy na pidošvy inšomu Voju, svojemu vidobraženniu, jake povtoriuvalo vnyz holovoju kožen krok Sociöloga, i povernuv volosok indykatora
po spiraľnij škali vnyz.
Jaskrave svitlo pryhaslo, dzerkaľni vidbyttia znykly. Charlanu polehšalo na duši.
— A teper chodimo zi mnoju, — skazav Voj.
Charlan rušyv za nym porožnimy korydoramy, de šče chvylynu tomu panuvav chaos slipučoho svitla j čyslennych vidobražeń. Vony pidnialysia nahoru pandusom i čerez peredpokij
uvijšly do kabinetu Voja.
Pid čas svojeji korotkoji podoroži vony ne zustrily žodnoji žyvoji duši. Liudy unykaly
Technikiv, i Charlan tak zvyk do cioho, ščo koly b ustyh pobačyty, jak deś kvaplyvo chovajeťsia
liudśka postať, vin by zdyvuvavsia. Sumnivu ne bulo: porožni korydory svidčyly, ščo zvistka
pro prybuttia Technika obletila veś Sektor. Naviť Voj trymavsia trochy oddalik i myttiu vidsachnuvsia, koly Charlan nenarokom začepyv doloneju joho rukav.

Charlanovi stalo hirko na duši, j ce vidčuttia prykro vrazylo joho. Vin hadav, ščo duša
joho zaškarubla, vkrylasia hruboju koroju i stala nevrazlyva dlia takych ukoliv. Ta koly kora
ta potonšala, to pryčyna mohla buty tiľky odna: Nojs!
Sociölog Kantor Voj nachylyvsia do Technika, j ce mohlo b zdatysia znakom pryjaznosti;
prote Charlan mašynaľno vidznačyv pro sebe, ščo oboch jich rozdiliaje dovoli dovhyj stil.
— Meni pryjemno, — počav Voj, — ščo takyj vidomyj Technik, jak vy, zacikavyvsia našoju nevelyčkoju problemoju.
— Avžež, dejaki aspekty cijeji problemy vyklykajuť zacikavlennia, — vidpoviv Charlan
bajdužym, bezstoronnim holosom. (A čy spravdi holos joho buv bajdužyj i bezstoronnij? Čy
joho spravžni motyvy, joho provyna ne prostupajuť u nioho na čoli krapeľkamy cholodnoho
potu?)
Charlan distav iz vnutrišnioji kyšeni zhornutu perfostričku iz zakodovanym proektom
Zminy Reaľnosti. Ce buv toj samyj prymirnyk, ščo joho Charlan nadislav misiać tomu na rozhliad Rady Časiv. Zavdiaky blyźkym stosunkam miž nym i Staršym Občysliuvačem Tviselom
(z samym Tviselom!) Charlanovi vdalosia oderžaty proekt bez buď-jakoji moroky. Ale perš niž
rozhornuty perfostričku na stoli, de vona mala trymatysia pid dijeju slabkoho paramagnitnoho polia, Charlan na jakuś myť zavahavsia.
Molekuliarna plivka, ščo vkryvala stil, bula trochy «pryhašena», ale zovsim ne znykla.
Prostiahnuvšy ruku, Charlan mymochiť hlianuv na stiľnyciu, zvidky na nioho pochmuro dyvylosia vlasne oblyččia. Charlanovi bulo trydciať dva roky, ale na vyhliad vin zdavavsia staršym
i sam znav pro ce. Možlyvo, joho staryly vuźke, dovhoobraze oblyččia j temni brovy nad čornymy očyma, bo vse ce razom nadavalo jomu pochmuroho, nasuplenoho vyhliadu, typovoho,
na dumku Vičnych, dlia Technikiv. A može, pryčyna krylasia v tomu, ščo sam vin ni na myť
ne zabuvav pro svij fach.
Rozhornuvšy stričku, Charlan odrazu perejšov do spravy.
— Ja ne Sociölog, ser…
— Ce zvučyť hrizno, — usmichnuvsia Voj. — Koly počynajuť iz braku kompetenciji v
jakomuś pytanni, to neodminno čekaj banaľnoho sudžennia v ciomu ž taky pytanni.
— Ni, ne sudžennia, — zaperečyv Charlan, — a tiľky prochannia: podyviťsia, buď laska,
šče raz na cej vysnovok — čy nemaje v niomu nevelyčkoji pochybky?
Voj odrazu spochmurniv:
— Hadaju, ščo ni.
Odna Charlanova ruka ležala na byľci stiľcia, druha — na kolini. Vin ne mih sobi dozvolyty zabarabanyty paľciamy po stolu abo zakusyty hubu. Žodnym poruchom vin ne mav prava
vykazuvaty svojich emocij.
Ostannim časom Charlan reguliarno perehliadav usi proekty Zminy Reaľnosti, tiľky-no
jich peremeliuvaly administratyvni žorna Rady Časiv. Buvšy osobystym Technikom Staršoho
Občysliuvača Tvisela, vin mih robyty ce bez buď-jakych trudnoščiv, vdajučyś do neznačnoho
porušennia profesijnoji etyky. Osoblyvo ostannim časom, koly Tviselovu uvahu heť zapolonyv
joho vlasnyj proekt. (U Charlana rozdulysia nizdri. Teper vin deščo znav pro cej proekt).
Charlan ne buv pevnyj, ščo za takyj korotkyj termin znajde te, ščo šukaje. A tomu, koly
vin uperše natrapyv na proekt Zminy Reaľnosti z 2456-ho po 2871-e Storiččia, serijnyj nomer
V-5, to spočatku podumav, ščo v nioho vid napruhy zaťmaryvsia rozum i jomu vydajeťsia bažane za dijsne. Cilyj deń vin pereviriav rivniannia j zvjazky, pojniatyj vidčuttiam nepevnosti,
zmišanym z dedali dužčym zbudženniam ta hirkoju vdiačnistiu doli za te, ščo vstyh opanuvaty
prynajmni, elementarnu psychomatematyku.
Zaraz Voj perehliadav tu samu stričku zdyvovanymy i vodnočas sturbovanymy očyma.
— Meni zdajeťsia, — skazav vin narešti, — ščo tut use harazd.
— Todi ja dozvoliu sobi zvernuty vašu uvahu na psychomatryci liubovnych vzajemyn,
charakternych dlia Reaľnosti vašoho Storiččia. Ce, zdajeťsia, haluź sociölogiji, predmet vašoji
kompetenciji. Oś čomu, prybuvšy siudy, ja vyrišyv nasampered zustritysia z vamy.

Voj nasupyv brovy. Vin use šče buv čemnyj, ale v holosi joho vže počuvsia cholodok.
— Sposterihači našoho Sektora — liudy vysokokvalifikovani. U mene nemaje žodnoho
sumnivu ščodo točnosti jichnich danych dlia cioho proektu. Može, u vas je inši dani?
Ni, nemaje, Sociölogu Voj. Ja korystujusia jichnimy danymy. Vyklykajuť u mene sumniv
tiľky vysnovky. Pohliańte, čy ne povynen buty v ocij točci tenzor-kompleks zminnym, jakščo
dani liubovnych vzajemyn točni?
Voj hlianuv na perfostričku z vydymoju polehkistiu.
— Pevna rič, Techniku, ce samo soboju zrozumilo, ale tut rivniannia perechodiať u totožnisť. Vnaslidok cioho utvoriujeťsia nevelyčka rozvylyna bez bičnych vidhalužeń, a dali dorohy znovu schodiaťsia. Spodivajuś, vy vybačyte meni za vžyvannia cych kvitčastych porivniań
zamisť točnych matematyčnych vysloviv.
— Cinuju vašu hrečnisť, — sucho skazav Charlan, — z mene takyj Občysliuvač, jak i Sociölog.
— Otže, vse harazd. Zminnyj tenzor-kompleks, na jakyj vy zvernuly uvahu, abo ž, prosto
kažučy, rozvylka ne maje nijakoho značennia. Dorohy znovu schodiaťsia, i dali proliahaje jedynyj šliach. Ce taka dribnycia, ščo pro neji ne varto j zhaduvaty v našych rekomendacijach.
— Koly vy tak vvažajete, ser, to meni zalyšajeťsia tiľky pohodytysia z vamy. Ta choč by
tam jak, treba vyznačyty MNZ.
Na zhadku pro ciu abreviäturu Sociölog pomorščyvsia. Charlan zazdalehiď znav, ščo
joho reakcija bude same takoju. MNZ označalo Minimaľnu Neobchidnu Zminu, a tut i Technik buv doka. Sociölog mih vvažaty sebe poza vsiliakoju krytykoju z boku nyžčych istot, koly
jšlosia pro inši pytannia, vkliučajučy j matematyčnyj analiz čyslennych možlyvych časovych
Reaľnostej, ale ščodo MNZ, to tut Technik zalyšavsia nepereveršenym fachivcem.
Matematyčne občyslennia ne pidchodylo. Naviť najbiľšyj Kompjuter, jakym keruvav by
najrozumnišyj i najdosvidčenišyj Staršyj Občysliuvač, u kraščomu razi mih tiľky vkazaty na
jmovirni riady misceznachodžennia MNZ. Pravyľnyj vybir MNZ cilkom zaležav vid znań i
dosvidu Technika. Chorošyj Technik ridko pomyliavsia. Peršoklasnyj Technik ne pomyliavsia
nikoly.
Charlan ne pomyliavsia nikoly.
— MNZ, rekomendovane vašym Sektorom, — viv dali Charlan rivnym, bezstoronnim
holosom, karbujučy slova Jedynoji Mižčasovoji Movy, — peredbačaje avariju kosmičnoho korablia i tiažku smerť dvanadciaty kosmonavtiv.
— Ce nemynuče, — skazav Voj, stenuvšy plečyma.
— A ja vvažaju, — zaperečyv Charlan, — ščo MNZ možna zvesty do prostoho peremiščennia nevelyčkoji korobky z odnijeji polyci na inšu. Oś podyviťsia.
Charlan pokazav dovhym paľcem na odnu z perforacij i akuratno obrizanym bilym nihtem zrobyv uzdovž neji leď pomitnu poznačku.
— Chiba take rozvjazannia ne zminiuje sytuaciju?! — skazav Charlan. — Chiba vono ne
usune rozvylyny j ne pryvede nas do…
— …do jmovirnoji MBR, — prošepotiv Voj.
— …do točnoji Maksymaľnoji Bažanoji Reakciji, — zakinčyv Charlan.
Voj pidviv oči. Na joho smahliavomu oblyčči vidbylosia ščoś serednie miž hnivom i dosadoju. Charlan mymovoli zvernuv uvahu na ščerbynku miž verchnimy perednimy zubamy
Sociöloga, jaka robyla joho schožym na bojahuzlyve zajčyśko. Cia schožisť až nijak ne pojednuvalasia z tijeju strymuvanoju syloju, ščo včuvalasia u slovach Voja.
— Očevydno, Rada Časiv šče vkaže meni na ciu pomylku?
— Ne dumaju. Naskiľky meni vidomo, Rada ničoho ne znaje pro ce. Prynajmni vaš proekt Zminy Reaľnosti potrapyv do mene bez komentariv. — Charlan ne utočnyv značennia u
danomu razi slova «potrapyv», a Voj ne spytav joho pro ce.
— Otže, vy znajšly ciu pomylku sami?
— Atož.

— I ne povidomyly pro neji Radu Časiv?
— Ni.
Voj polehšeno zitchnuv, ale vidrazu ž spochmurniv.
— A čomu?
— Malo chto mih unyknuty takoji pomylky. Ja vyrišyv vypravyty jiji poky ne pizno. Tak
ja i zrobyv. A čom by j ni?
— Nu ščo ž, diakuju vam, Techniku Charlan. Vy povelysia jak druh. Choča pomylka, ščo
jiji prypustyvsia naš Sektor, bula, jak vy sami skazaly, praktyčno nemynuča, u protokoli Rady
vona mala b vyhliad nevypravdanoho nedohliadu.
Pislia nevelyčkoji pauzy Voj provadyv dali:
— Choča z druhoho boku, smerť kiľkoch liudej malo ščo važyť proty otych zmin osobystostej, do jakych pryzvede Zmina Reaľnosti.
«Ne vidčuvajeťsia, ščo vin diakuje ščyro, — mymovoli podumav Charlan. — Može, naviť
obrazyvsia. Ba, a jak podumaje, ščo vid dohany joho vriatuvav jakyjś Technik, to šče j oburiuvatysia počne. Jakby ja buv Sociölogom, vin potys by meni ruku, ale Technikovi vin ruky
ne potysne. Naviť paľcem ne dotorkneťsia do Technika, a sam laden pryrekty na smerť vid
jaduchy dvanadciatero duš».
Ta čekaty, poky Sociölog počne oburiuvatysia, označalo zvesty spravu naniveć, otož
Charlan vyrišyv ne hajaty času.
— Spodivajuś, ščo na podiaku vaš Sektor ne vidmovyť meni v nevelyčkij posluzi?
— U posluzi?
— Meni potriben Rozrachunok Žyttia. Vsi potribni dani v mene z soboju. A takož usi
dani dlia proektu Zminy Reaľnosti v 482-mu. Meni chotilosia b lyše zjasuvaty efekt vplyvu
Zminy na doliu pevnoji osobystosti.
— Ja ne peven, ščo pravyľno zrozumiv vas, — poviľno movyv Sociölog. — U vas je vsi
umovy zrobyty ce u svojemu Sektori.
— Bezperečno. Ale ja ne chotiv by, ščob pro moji osobysti doslidžennia diznalysia do jich
zaveršennia. U mojemu Sektori bulo b važko zrobyty ci rozrachunky ta j, krim toho… — Charlan zakinčyv frazu jakymś nevyraznym žestom.
— Otže, vy ne chočete zdijsnyty svoji namiry čerez oficijni kanaly? — zapytav Voj.
— Ja choču ce zrobyty tajemno. Meni potribna konfidencijna vidpoviď.
— Adže vy znajete, ščo ce protyzakonno. Ja ne možu pity na take porušennia pravyl.
Charlan spochmurniv.
— Ale ž ja pišov na porušennia, koly ne povidomyv Radu Časiv pro vašu pomylku. Proty
cioho porušennia vy čomuś ne zaperečuvaly. Jakščo vže buty takym pobornykom pravyl v odnomu vypadku, to takym samym pobornykom slid buty j v inšomu. Spodivajuś, vy mene rozumijete?
Vojeve oblyččia svidčylo, ščo vin dobre vse zrozumiv. Voj prostiah ruku.
— Možna hlianuty na vaši dani?
U Charlana vidliahlo vid sercia. Holovna perepona zalyšylasia pozadu. Vin napruženo
sposterihav za Sociölogom, jakyj, schylyvšyś nad pryvezenymy perfostričkamy, movčky vyvčav
jich. Tiľky odyn raz Voj porušyv movčanku.
— Prysiahaju Časom, ce ž zovsim neznačna Zmina Reaľnosti.
Charlan vyrišyv skorystatysia slušnoju nahodoju.
— U tim-to j rič. Na moju dumku, zovsim mizerna Zmina. Nyžče krytyčnoji riznyci, tož
ja j provodžu doslidžennia indyviduaľno. Same tomu ja ne robliu Rozrachunkiv u svojemu
Sektori. Pohoďtesia, bulo b neetyčno z moho boku provadyty ci Rozrachunky v svojemu Sektori, ne perekonavšyś u vlasnij slušnosti.
Voj ničoho ne vidpoviv, i Charlan zamovk, ščob nenarokom ne zipsuvaty spravu.
Narešti Sociölog vstav:

— Ja peredam vaši dani odnomu iz svojich Rozrachovuvačiv Žyttia. Use ce trymatymemo v tajemnyci. Spodivajuś, vy rozumijete, ščo ce ne možna rozhliadaty jak precedent.
— Pevna rič.
— Otže, jakščo vy ne zaperečujete, ja chotiv by buty svidkom Zminy Reaľnosti. Chočeťsia
viryty, ščo vy zrobyte nam česť i zdijsnyte MNZ osobysto.
Charlan kyvnuv holovoju:
— Vsiu vidpovidaľnisť beru na sebe.
Koly vony uvijšly v sposterežnu kameru, tam uže svitylysia dva ekrany. Inženery nastrojily jich na potribni koordynaty v Prostori ta Časi j pišly. Charlan i Voj buly sami v kimnati,
ščo siajala vohniamy. (Blysk molekuliarnych plivok slipyv oči, ale Charlan dyvyvsia tiľky na
ekrany).
Obydva zobražennia buly neruchomi. Vony nemov zavmerly vidtodi, jak počaly vidbyvaty matematyčno točni momenty Času.
Odne zobražennia malo jaskravi pryrodni koliory. Charlan upiznav u niomu mašynnyj
zal eksperymentaľnoho kosmičnoho korablia. Dveri buly pročyneni, i kriź ščilynu vydnivsia
lyskučyj čerevyk z červonoho napivprozoroho materiälu. Čerevyk zalyšavsia neruchomym.
Use nemov vymerlo. Jakby zobražennia bulo rizkiše j dozvolialo rozhledity okremi porošynky
v povitri, to j vony vysily b neruchomo.
— Dvi hodyny trydciať šisť chvylyn mašynnyj zal bude porožnij, — skazav Voj. — U nynišnij Reaľnosti, pevna rič.
— Znaju, — burknuv Charlan, natiahujučy rukavyci. Okynuvšy švydkym pohliadom polyciu, vin zapamjatav roztašuvannia potribnoji korobky, vymiriav vidstań do neji krokamy,
prykynuv, kudy jiji slid peremistyty. Todi hlianuv na druhyj ekran.
Jakščo mašynnyj zal perebuvav u Časi, jakyj stosovno danoho Sektora Vičnosti vvažavsia
«teperišnim», i joho zobražennia malo čitki obrysy j pryrodni koliory, to zobražennia na druhomu ekrani bulo viddalene v majbutnie vid peršoho na dvadciať pjať Storič, a tomu bulo
povyte blakytnym serpankom, jak i kožne «majbutnie».
To buv kosmičnyj port. Temno-blakytne nebo, metalevi konstrukciji iz syniuvatym vidtinkom na blakytno-zelenomu grunti. Na peredniomu plani stojav blakytnyj cylindr nezvyčajnoji formy, opuklyj, nemov rozdutyj vnyzu. Dvi taki sami konstrukciji vydnilysia na zadniomu plani. Usi try cylindry dyvylysia rozščeplenymy nosamy vhoru. Rozkolyna hlyboko rozrizala korpusy korabliv.
Charlan nasupyv brovy.
— Jakyj u nych čudernaćkyj vyhliad!
— Elektrogravitacija, — skazav Voj. — Za vsiu istoriju liudstva tiľky v 2481-mu Storičči
buly stvoreni elektrogravitacijni kosmični korabli. V nych nemaje ni kamer zhoriannia, ni jadernych ustanovok. Vony majuť pryjemnyj, estetyčnyj vyhliad. Škoda, ščo Zmina znyščyť jich,
duže škoda! — U spriamovanomu na Charlana pohliadi promajnuv osud.
Charlan stysnuv huby. Zvyčajno, osud! A čoho šče vin mih čekaty? Adže vin Technik.
Bezperečno, dani pro vžyvannia narkotykiv zibrav jakyjś Sposterihač. Na osnovi cych
danych Statystyk pokazav, ščo v nynišnij Reaľnosti čyslo narkomaniv zbiľšylosia j dosiahlo
rekordnoji cyfry. Jakyjś Sociölog — možlyvo, naviť sam Voj — rozrobyv Psychologičnu charakterystyku suspiľstva. I, narešti, Občysliuvač rozrachuvav Zminu Reaľnosti, jaka zvodyť vžyvannia narkotykiv do bezpečnoho rivnia, i vodnočas vyjavyv, ščo pobičnym efektom takoji
Zminy stane znyknennia elektrogravitacijnych kosmičnych korabliv. Desiatky, sotni liudej,
kotri posidaly najriznomanitniši posady u Vičnosti, doklaly ruk do cioho proektu.
Ale teper narešti dlia vtilennia proektu v žyttia na perše misce maje vyjty Technik, može,
j sam Charlan. Dotrymujučyś rozroblenych dlia nioho instrukcij, Technik povynen zdijsnyty
Zminu Reaľnosti. I todi na nioho posypliuťsia obvynuvačennia vsich inšych. Jichni hordovyti
pohliady skažuť: «Ne my, a ty zrujnuvav ce prekrasne tvorinnia liudśkych ruk». Vony perekladuť vlasnu vynu na joho pleči, osudžujučy j unykajučy joho.